Ooit werkte ik met veel plezier in het Claraziekenhuis in Rotterdam. Ik stopte toen ik met zwangerschapsverlof ging van onze oudste en we verhuisden naar Maastricht.
Onze oudste is inmiddels 25 jaar en we wonen al geruime tijd niet meer in Maastricht.
Nu wordt het ziekenhuis gesloopt. De onderste foto werd gisteren genomen door een oud medewerkster. Triest.
Many years ago I worked in the Clara hospital in Rotterdam. I stopped when pregnant of our oldest son and we moved to Maastricht. Our son is now 25 years of age and we live in a different city for many years now.
The hospital is being demolished. The third picture was taken yesterday by someone who used to work there. Sad.
13 opmerkingen:
Niet leuk, gelukkig heb je de mooie herinneringen nog!! Fijne dag, Zwaaizwaai
@En een leuke facebookgroep met oud collega's !
Gebouwen uit de vorige eeuw worden eerder gesloopt dan gebouwen van daar voor. Ooit heb ik nog een kaakoperatie gehad in het Clara, zo'n 40 jaar geleden. 😉🤗
Jouw berichtje doet mij eraan denken dat inmiddels alle drie de ziekenhuizen waar onze kinderen zijn geboren ook tegen de vlakte zijn gegaan; het laatste dat werd afgebroken was het Ziekenhuis Overvecht, in 2016. Daar werd vandaag precies 36 jaar geleden onze oudste zoon geboren. En dit laatste gaan we vieren, natuurlijk!
Groeten van Digna
Niet leuk om te zien,maar sommige ziekenhuizen zijn zo oud geworden dat je als patiënt er niet meer veilig bent .
Helaas ervaringsdeskundige.
Gr Pien.
@Mirjam, bij dokter Starremans ?
@Digna, van harte met je zoon !
Ja raar is dat wanneer gebouwen waar je enige tijd gewerkt of op school bent geweest verdwijnen. Net of je persoonlijke geschiedenis gewist wordt. Ik word er altijd een beetje weemoedig van.
Groetjes Annemiek
Gelukkig heb je mooie herinneringen om te koesteren...
Ja, erg jammer, oude gebouwen verdwijnen.
Het ziekenhuis waar ik de opleiding deed, en werkte.
Bestaat al heel lang niet meer, ook het 2 de gebouw is geen ziekenhuis meer.
Groetnis Annie
Tja, Annelies... ik ben er geboren (althans, in de toenmalige barakken ernaast) en mijn moeder is er overleden... zoveel herinneringen... Kreeg afgelopen weekend foto’s van m’n schoonzus die er vlakbij woont. Wat een beelden hè, zo’n gebouw dat langzamerhand ophoudt te bestaan.
Hoi Annelies.
Was je blog aan het lezen. Wat leuk dat je in Maastricht hebt gewoond. Dat is van bij mij ongeveer een half uurtje.
Maastricht is een mooie, leuke en gezellige stad. (Waar hebben jullie gewoond?)
Waar we regelmatig naar toe gaan om te winkelen of een terrasje. 😀 Dank je wel weer voor de uitleg bij de randjes.
Groetjes José
@José, ik heb op de Emilionlaan gewoond.
Een reactie posten